AANPAK
Hoe doe ik dat?
Als je supervisie bij mij wilt gaan volgen, starten we met een vrijblijvend kennismakingsgesprek. Een gesprek waarin kennismaken en het ontdekken van wat je wilt leren centraal staat. Ook zullen we dan afspraken maken over het eventueel te volgen traject. Hoe vaak, waar, etc. In het geval van individuele supervisie is de kennismaking één op één, in het geval van groepssupervisie hebben we de kennismaking gezamenlijk als groep. Als er vertrouwen en openheid gevoeld wordt om met elkaar te gaan werken, starten we ons supervisietraject.
Bij het kopje supervisie heb je kunnen lezen waar supervisie om gaat en waar we mee aan de slag gaan. Maar hoe doe je dat bij supervisie en hoe doe ik dat?
- Vorm en inhoud geven aan ervaringsgericht leren
- Je professionele identiteit zien, verstevigen en uitbouwen
- Inzicht krijgen in jezelf en zelfsturing ontwikkelen, ook voor de lange termijn
Het is een samenspel van toevoegen en terugvinden. (Zie schuin gedrukte tekst)
Het begint bij jouw leervraag, leerdoel, leerverlangen. Aan de hand van de door jou in te brengen praktijksituaties en werkervaringen gaan we in gesprek. Jij bepaalt wat je in de gesprekken aan de orde wilt laten komen.
De kracht van het gesprek gebruiken om nieuwe gedachten waar te nemen, jezelf te horen praten, ruimte geven aan je interne dialoog. En daarnaast ook aandacht te geven aan je gevoel, aan wat je waarneemt van binnenuit. Daar vormt zich een ander geheel dan hoe het zich enkel in je hoofd toont. Ruimte geven aan je eigen gedachten, voelen, handelen en ervaringen. Door er woorden aan te geven, maakt dat er een natuurlijk onderzoek ontstaat om tot inzichten te komen, verbindingen te gaan zien.
Naast het in gesprek zijn, heb ik verschillende werkvormen die ik kan aanbieden ter ondersteuning van jouw leren. Modellen waar je onder andere aan kunt denken zijn, de Golden Cirkel, de integratiedriehoek, de Kenweg, vloerankers en foto’s. Ik ben transparant in wat ik aanbied. Zonder de uitkomst te weten, is het een samen zoeken, volgen en sturen in jouw proces. Door aan te sluiten bij jouw leervoorkeur, hoe jij leert/werkt en wat daarin bevorderd en belemmerd. Dit om de weg naar jouw bewustwording te bevorderen.
Identiteit laat zich niet rechtstreeks benaderen, er is een omweg
nodig om die te leren kennen.
(Ruijters, Luin, & Wortelboer, 2018)
Reflectie is dat wat ervaringsgericht leren tot verdiepend leren maakt. Het heeft dan ook een belangrijke rol binnen supervisie. Het vraagt om terugkijken, vooruitkijken, reflectie-in-actie en gebruik maken van het hier en nu. Met de inzichten die je opdoet tijdens supervisie ga je in je eigen omgeving weer verder. Soms werkt iets nog na, vallen dingen pas later samen of zie op een andere plek opeens de verbinding. Dat wat tussen de supervisiebijeenkomsten door gebeurt, is ook waar je de volgende bijeenkomst weer gebruik van maakt.
De reflectie die jij maakt n.a.v. elke bijeenkomst doe je in verslagvorm of in een vorm die bij jou past. Aandacht hebben voor hoe jij woorden geeft aan je leerproces en hoe deze het meeste van betekenis is. Hoe het jou houvast biedt, symboliseert wat jij hebt ervaren en opgedaan. Dat om jou je verhaal te laten vertellen, met als doel te komen tot verruimd bewustzijn en verdieping. Het is ondersteunend aan jouw weg, jouw manier van leren en ontwikkelen, jouw leerdoelen en leerverlangen. Om hier blijvend en stevig vorm aan te kunnen geven door toevoegen en (al dan niet ongezocht) terugvinden. Dit geven we aan het einde van het traject vorm d.m.v. de eindevaluatie, daar waar het tijd is om te oogsten.
De waarheid is dat ik plaatjes nodig heb. Die zijn als eilanden,
plekken om heen te gaan in een zee van woorden.
(Mackesy, 2020)
Mijn stijl
Gedachten zijn de schaduwen van onze ervaringen, altijd
donkerder, leger, simpeler dan deze.
(Fransen, 2018)
Inspiratiebronnen in o.a. tekst en beeld voeden mij, helpen mij om mijn verhaal te vertellen, ik leer mijzelf erdoor begrijpen. Het geeft houvast en verdieping aan wat ik zie en ervaar. Zonder dat dit rechtstreeks terug te zien is in mijn handelen, draagt het bij aan mijn gelaagdheid en verruimende manier van kijken.
Vanuit verschillende invalshoeken in samenhang met oog voor het geheel, wil ik jou de ruimte geven en sluit ik aan bij jouw proces. Wat mij daarin kenmerkt is een open, rustige en niet oordelende houding. Iets er laten zijn, verkennen, de tijd nemen, vertrouwen dat het komt. Dit door samen te onderzoeken, te durven dwalen, stil te staan. Om vervolgens te komen tot diepgang, inzichten en verbindingen. Dat alles met aandacht voor wat je denkt, wat je voelt en de verbinding hiermee en hier tussen.
We vinden het allemaal zo moeilijk om onder ons tapijt te
kijken. Maar daar ligt het begin van alle soorten beter.
(Beeck, 2018)
Waar leren gericht is op de korte termijn, is ontwikkelen een proces van langere adem. Waar leren lijkt te gaan over kennis en vaardigheden, lijkt ontwikkelen eerder beelden op te roepen van talenten en eigenschappen. Waar leren gaat over ‘toevoegen’, roept ontwikkelen eerder een gevoel op van ‘terugvinden’. Waar leren de neiging heeft om te beheersen, vraagt ontwikkelen om loslaten. Waar leren ontwikkelingen betreft die van buitenaf komen, gaat het bij ontwikkelen om leerprocessen van binnenuit. Waar leren gaat over ‘zin’ (zingeving), gaat het bij ontwikkelen over ‘zijn’ (bestaansrecht).
(Ruijters, Simons, & Wallenaar, 2014)
